تك‏بيت‏ها و شاه‏بيت‏ها

اى كه دل بردى ز دلدار من آزارش مكن

آنچه او در كار من كرده است در كارش مكن

ديوان: 142

پر است شهر ز ناز بتان نياز كم است

مكن چنانكه شوم از تو بى‏نياز مكن

*ديوان: 135

تغافلها زد امّا شد نگاهش عذرخواه من

كه صد ره گشت بر گرد سر و چشمش نگاه من

*ديوان: 137

ترك ما كردى برو همصحبت اغيار باش

يار ما چون نيستى با هر كه خواهى يار باش

*ديوان: 99

چه كم مى‏گردد از چشمت بلاگردان نازم كن

نگاهى چند نازآلوده در كار نيازم كن

*ديوان: 137

خوش آن غرور كه وام دو صد جواب سلام

به يك كرشمه ابرو ادا تواند كرد

*ديوان: 53

روم به جاى ديگر دل دهم به يار ديگر

هواى يار دگر دارم و ديار دگر

*ديوان: 92

روى در روى و نگه بر نگه و چشم به چشم

حرف ما و تو چه محتاج زبان است امروز؟

*ديوان: 95

سبو به دوش و صراحى به دست و محتسب از پى

نعوذ باللّه‏ اگر پاى من به سنگ برآيد

*ديوان: 83

شهرت عشق كند زمزمه حسن بلند

شد ز يوسف سخن عشق زليخا مشهور

*ديوان: 94

طاير بستان پرستم ليكنم پر باز نيست

گلشنم نزديك امّا رخصت پرواز نيست

*ديوان: 37

ما چو پيمان با كسى بستيم، ديگر نشكنيم

گر همه‏زهر است چون‏خورديم،ساغر نشكنيم

*ديوان: 117

مى‏توانم بود بى‏تو، تاب تنهاييم هست

امتحان صبر خود كردم شكيباييم هست

*ديوان: 40

هرچه گويى آخرى دارد به غير از حرف عشق

كاين همه گفتند و آخر نيست اين افسانه را

*ديوان: 10

يك همدم و همنفس ندارم

مى‏ميرم و هيچ كس ندارم

گويند بگير دامن وصل

مى‏خواهم و دسترس ندارم

*ديوان: 131

[1]×. فرهنگ مصطلحات ادبى واژه‏نامه مفاهيم و اصطلاحات ادبى فارسى، سيما داد، انتشارات مرواريد، چاپ اوّل، 1371: 51.