مثنوى‏ها - سابقه مثنوى ناظر و منظور در ادبيّات فارسى يا عربى

چنان هجرى كه وصل انجام باشد

بود خوش، گرچه خون‏آشام باشد

*ديوان: 477

آنچه كه در شعر وحشى جلوه‏گرى مى‏كند پويايى و تحرّك انسانهايى است كه وى خلق مى‏كند و همين امر شخصيّت قهرمانان فردوسى را به ذهن تداعى مى‏نمايد كه «هفت‏خوان» مشكلات و مسايل را پشت سر مى‏گذارند و نهايتا قهرمانان سرافراز و سربلند به مقصد و مقصود مى‏رسند و آرزوى ديرينه يعنى عدل و آزادى تحقّق مى‏يابد:

چو شد القصّه شاه مصر «منظور»

به عالم عدل و دادش گشت مشهور

به ناظر داد آيين وزارت

چو از دورش به شاهى شد بشارت

در گنجينه احسان گشادند

به عالم داد عدل و داد دادند[1]

ديوان: 488

[1]×. كلّيّات ديوان وحشى بافقى، به كوشش نعمت احمدى، انتشارات گلشايى، سال 1361، بى‏جا: بيست.