از چه اشعاری برای تقدیر از جایزه گیرندگان استفاده نماییم؟

یکی از زیباترین لحظه های یک جشنواره و یا همایش علمی لحظه تقدیر و تشکر از برگزیدگان است. شاید خیلی از مجریان از دادن جایزه و گرفتن تشویق از مخاطبان واهمه داشته باشند. این اطمینان به شما داده خواهد شد با به کار گیریاشعار مناسب در زمانی که شخص مدعو به روی سن می آید ، از این به بعد شما شیفته و علاقه مند به اجرای جشنواره و اهدای لوح تقدیر خواهید شد.

در این خصوص لازم است تا  اشعارمان را دسته بندی کنیم. اگر از دانش آموزان، دانشجویان و اشخاص علمی تقدیر می نماییم باید در خصوص ارزش نهادن به علم و مقام علمی باشد.

به طور مثال :

* برای دانش آموزان:

ای بهار آرزو خوش زی که بار آورده ای/ غنچه بی باد صبا گل بی بهار آورده ای
شاخ و برگت نیک نامی، بیخ و بارت سعی و علم/این هنرها جمله از آموزگار آورده ای
باغبانان تو را امسال سال خرمی است/ زین همایون میوه کز هر شاخسار آورده ای

* برای دانشجویان:

- دانش اندر دل چراغ روشن است/ وز همه بد بر تن تو جوشن است

- به تعلیم دانش تنومند باد/به دانش پژوهی برومند باد

* برای اشخاص علمی:

- که ایزد مقامی ببخشد بلند/ بر آنان که در بحر دانش درند/ بر اعمال روشن به سر ضمیر/ همه هست آگه خدای خبیر

- هر که در او جوهر دانایی است/ در همه کاریش توانایی است


* اگر از مدیران عامل و کار آفرینان و رییسان تقدیر می نماییم باید اشعار انتخابی  مفهومی از کار، سرمایه ، همت، تلاش و کوشش باشد:

- مقتدر شد چو گشت هم پایه/ صنعت و علم کار و سرمایه

- همت بلند دار که مردان روزگار/ از همت بلند به جایی رسیده اند

- همت قوی کن که از مدد رهروان عشق/ کان بار را به قوت همت توان کشید


*اگر تقدیر شونده پزشک باشد اشعاری در مدح  و ستایش پزشکان بیان شود:

- نازنینان ز شما بوی وفا می آید/ نکهت زندگی از کوی شما می آید/ گر سلامت طلبی روی مگردان ز طبیب/ که تن ساز به قانون شفا می آید

- از مژده ی حبیب دلم شاد و خرم است/ وز نسخه ی طبیب تنم ایمن از بلاست

* اگر از خیرین یا حامیان مالی، معنوی و رسانه ای تقدیر می نماییم، باید اشعارمان درخصوص اندیشه، عمل نیک و آثار مثبت و ارزنده ای که در سطح جامعه جاری و ساری می سازد، عنوان نماییم.

- غلام همت آن نازنینم / که کار خیر بی روی و ریا کرد

- در این رواق زبرجد نوشته اند به زر/ که جز نکویی اهل کرم نخواهد کرد

- نام نیکو گر بماند ز آدمی/ به کزو ماند سرای زرنگار

- من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود/ زر و زیور نبود لایق همچون صنمی


* اگر از افراد سالخورده ، بازنشسته یا پیش کسوت تقدیر می نماییم ، اشعاری در خور و مناسب آن ها بیان شود.

- گر پیر شدم دلم جوان است هنوز/ صد شکر که در تنم توان است هنوز

- هر چه عاشق پیرتر عشقش جوان تر ای پری/ دل دهد تاوان اگر تن ناتوانی می کند

- من دامن زهد و توبه طی خواهم کرد/ با موی سپید قصد می خواهم کرد / پیمانه ی عمر من به هفتاد رسید/ امروز نکنم نشاط کی خواهم کرد

* اگر از خانواده ی شهدا، ایثارگران و جانبازان تقدیر نماییم باید اشعاری در ارزش و مقام  شهید و یا ایثارگری ها و دلاور مردی های رزمندگان و ایثارگران گفته شود:

- یاران چه غریبانه رفتند از این خانه/ هم سوخته شمع ما هم سوخته کاشانه/بشکسته سبوهامان، خون است به دل هامان/ فریاد و فغان دارد دردی کش میخانه /هر سوی نظر کردم، هر کوی گذر کردم/ خاکستر و خون دیدم ویرانه به ویرانه

- مبادا نمایید در دل گمان/ که آن ها که در راه رب جهان / بگشتند کشته همی مرده اند/که آنان همه تا ابد زنده اند

- شکر لله شیعه ای نامی شدیم/ اهل جمهوری اسلامی شدیم /از خمینی درس عشق آموختیم/ در تنور جنگ و جبهه سوختیم

- بازگردید ای تکاورهای جنگ/ ای شجاعان ای دلاورهای جنگ

برای خیرین از این اشعار استفاده نمایید:

- سلام ای نیک مردان خدایی عزیزان دیار آشنایی/ وطن ، چشم انتظار آفتاب است امید یاری سبز بهار است

- شما که جلوه های پاک عشقید نکو مردان و سردار بهشتید/ ز یاری شما دلشاد گشتیم به احسان شما آباد گشتیم

- ز دستان شما ایران مصفاست وجود پاکتان مانند دریاست / خدایا ! خیرین را شاد گردان زمین از فیضشان آباد گردان

- هر که را در عشق چشمی باز شد/ پایکو بان آمد و جانباز شد

* مجری حتی باید از غایبان در جلسه که تقدیر می شوند اما بنا به دلایلی در آن موقع حضور ندارند اشعار را به نیکی بیان کند و یادشان را گرامی دارد.  اصولاً در پایان این همایش ها افرادی که باید تقدیر شوند  غایب هستند . خیلی از مجریان با به کار بردن الفاظ اضافی  و حتی کنایه در مورد شخص غایب  صحبت می کنند و یا از کنار آنها به راحتی عبور می کنند.

- ای غایب از نظر به خدا می سپارمت/ جانم بسوختی و به جان دوست دارمت

- ای غایب از نظر که شدی همنشین دل/می بینمت عیان و دعا می فرستمت

- گر چه دوریم به یاد تو قدح می گیریم ( می نوشیم )/ بعد منزل نبود در سفر روحانی

- گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست/ همچنانش در میان جان شیرین منزل است

- تو آن نه ای که چو غایب شوی ز دل بروی/ تفاوتی نکند قرب دل به بعد مکان

شاید نام فردی در لیست شما باشد که حتی در قید حیات نیست و یا به تازگی رحلت نموده اند. شما باید برای این موارد هم فکری کرده باشید و از همه به خوبی یاد نمایید.

رفتی و رفتن تو داغی نهاد بر دل / از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل

تو رفتی قلب دریا را شکستی / دل گلهای صحرا را شکستی/ به هر انده ما را طاقتی بود / تو پشت طاقت ما را شکستی

رفتی از چشمم و دل محو تماشاست هنوز / عکس روی تو در این آینه پیداست هنوز

به ظاهر گر چه شد آن شعله خاموش / نگردد پرتواش هرگز فراموش

البته در این کار باید شخصیت افراد را هم در نظر بگیریم به عنوان مثال دبیر یا رییس همایش یا یکی از برگزارکنندگان که با مجری در تعامل بوده است و دارای اخلاق ستوده و صفات پسندیده است و " قولی است که جملگی برآنند" مجری باید با اشعار نغز خود آن شخص را  برجسته تر و شاخص تر تمجید و تحسین گوید:

- حسن مهرویان مجلس گر چه دل می برد و دین/ بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود

باید توجه داشته باشیم که حتما" اشعار انتخابی متناسب با حرفه، شغل، نوع تقدیر و نوع شخصیت افراد در نظر گرفته شود و هیچ گونه تضاد و تقابلی با موضوع نداشته باشد که نه تنها اثر بخشی ندارد بلکه شخصیت مجری را زیر سوال می برد و عدم آشنایی  مجری را در علوم ادبی می رساند. ( هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. )

نکته ی دیگر اینکه باید حضور ذهن و تمرکز قوی داشته باشد و شب قبل اسامی را از دبیر همایش بگیرد و برای هر کدام شعری را در نظر بگیرد تا حکیمانه و خردمندانه این کار هنری را به سرانجام برساند. همانطور که در پست های قبلی اشاره کردم چیزی به عنوان فی البداهه گویی برای یک مجری حرفه ای معنی ندارد .

این مجموعه در دست ساخت است . از صبر و شکیبایی شما سپاسگزاریم.

 

---

باز نشر مطالب این مجموعه تحت هر عنوانی مجاز نمی باشد. شما برای استفاده از این مطلب خارج از محیط سایت باید مقاله را خریداری نمایید.

تمام حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به شرکت بانوی سخن پارس می باشد .

---

 

ابزار وبمستر