سانگ ران نوروز تايلندي ها
تايلنديها عيد نوروز را «سانگ ران» مينامند هرساله در روز 13 ماه آوريل يا 25 فروردين آغازميشود و به اين مناسبت جشنوارهاي به مدت سه روز برگزارميشود كه به «جشنواره آب» مشهور است.
«سانگ ران» كه در زبان تايلندي به معناي حركت است فرصتي را براي گردهم آمدن اعضاي خانواده فراهم ميآورد تا به بزرگترهاي خانواده اداي احترام كنند. در اين مراسم بزرگترها با ريختن آب معطر بر روي دستان كوچكترها آنها را متبرك كرده و به خانه خويش ميفرستند. «سانگ ران» همچنين روزي براي يك پاكسازي بهاري است كه در آن براساس باورهاي مذهبي هرچيز كهنه و بياستفاده بايد دورانداخته بشود تا بدشانسي از صاحبش دور شود.
مراسم پاشيدن آب به يكديگر
يكي از مشهورترين آداب اين جشنواره پاشيدن آب به روي يكديگر است كه مردم تايلند با اين باور كه از اين طريق بدشانسيها را از يكديگر ميزدايند و سعادت و خوشبختي را جايگزين آن ميكنند. آنها همچنين به معابد مي روند تا ضمن عبادت براي راهبان معابد غذا ببرند. در اين روز تصاوير و مجسمههاي بودا را نيز تميز ميكنند و معتقدند اين كار براي آنانخوشبختي ميآورد.
هرچند در اصل اين سنت آب ريختن به روي يكديگر به معناي احترام گذاشتن به يكديگر است اما با توجه به اينكه اين جشن در گرمترين ماه سال در تايلند برگزارميشود مراسم آب ريختن اين جشن را به مراسمي مهيج براي جوانان تبديل كردهاست كه در آن با انواع ظرفها يا تفنگهاي آبي اقدام به ريختن آب به يكديگر در خيابانها ميكنند.
مردم چين طبق آيين هاي كهن به هنگام شب سال عيد نوروز كاغذهاي سرخ را بريده و به شيشهها و چارچوب پنجرهها ميچسبانند. کاغذها بايد به رنگ قرمز باشد وپيرترين زن خانواده بايد اين برشها را تهيه کند.
آويختن كاغذهاي رنگي به پنجره ها
چينيها عقيده دارند که اين کاغذها مي تواند روح شيطان را از آنان و خانوادهشان دور کند.
امروزه اين رسم در چين تغيير کرده و انواع کاغذها به رنگهاي شاد و زيبا به پنجرهها آويخته ميشود. چيني ها عقيده دارند اين کاغذها سبب خوشبختي در سال نو مي شود.
مردم ژاپن
در عيد نوروز از جامه هاي سنتي خود (كيمونو) استفاده مي كنند.
كيك موشي،غذاي نوروزي
رسم پختن و خوردن کيک موشي يک رسم ديرينه در ميان مردم ژاپن است. کيک موشي آرد برنج پخته است که با هاون خميرشده و با مواد مختلفي همراه و خورده ميشود.
امروزه در خانههاي کوچک کنوني جايي براي کوبيدن و پختن اين نوع کيک نيست. مردم از ماشينهاي کيکپز که ويژه موشيپزي است، استفاده ميکنند که به آن موشيتاکي ميگويند.
در گذشته مردم ژاپن در هنگام فرار رسيدن بهار و عيد نوروز از جارو كردن جلوي درب خانه هايشان خودداري مي كردند زيرا معتقد بودند اين رسم موجب ماندگاري خير،بركت و سلامتي خواهد شد.
نوروز در ويتنام اواسط بهمن ماه است. اين عيد به طور رسمي، سه روز است كه گاه ممکن است تا يک هفته کامل طول بکشد.
آيين نوروزي در ويتنام
مردم ويتنام در نوروز براي احترام به ارواح ،اجداد و بزرگان فاميل مراسم ويژه اي برگزار ميكنند. همچنين هدايايي از انواع غذا و اشياي زيبا ميان دوستان و همسايگان مبادله ميشود.
ويتناميها ميکوشند خود را به خانه و جمع خانواده برسانند و کيک چهارگوش پرتقالي همراه با غذاهاي سنتي صرف کرده و در دعاي خانواده شرکت کنند. مرباي زرد رنگ نارگيل نيز تهيه ميشود.
در بازارها انواع کاردستيها مانند درخت و انواع شکلات به اشکالي مختلف ساخته و عرضه ميشود که همه سمبلي از زندگي و آينده خوش است.
دورهگردها در شهر با باري پر از هلو روي دوچرخهها روان ميشوند به حدي که خيابانها شبيه به جنگلي صورتي رنگ و درحرکت به نظر ميرسد.
ويتناميها پيش از عيد، خانههاي خود را تميز ميکنند و لباسهاي نو ميپوشند و ادارات و مراکز تجاري با روبان و پارچههاي قرمز که تبريک سال نو بر آن نوشته شده، تزيين ميشود.
مراسم نوروزدر ويتنام، هرساله صدها توريست خارجي را به اين كشور جلب ميكند.
جشن نوروزي در تانزانيا
در زنگبار (تانزانيا) به مراسم نوروز ، نوروزی گفته می شود. زنگی یک واژه فارسی است به معنی تیره رنگ، قهوه ای و سیاه، بار یعنی جایگاه ، محل، کاخ مانند و نیز به معنی ساحل، کناره و کرانه و زنگبار یعنی ساحل سیاهان و یا سرزمین سیاهان. غیر اعراب این واژه را ، به گویش " زنجبار" به کار می برند و اروپايیان آن را "زنزیبار" می خوانند. زنگبار، در سواحل شرقی قاره آفریقا قرار دارد و ایرانی ها از دوران هخامنشی ها با این بخش از آفریقا دررفت و آمد بازرگانی بوده اند. در زمانهای کهن ، به ویژه پس از یورش تازیان به ایران زمین ، گروه بزرگی از مردم شیراز به زنگبار، کوچ کردند و از همان زمانها ، آيین های ایرانی مانند نوروز را نیز با خود به همراه بردند و اینک سالهاست که نوروز جشنی شناخته شده به نام نوروزی در زنگبار می باشد.
کدبان علی عطار، مستند ساز ایرانی می نویسد: در دوران پایانی سده ۱۹ و ابتدای سده بیستم ، دولت انگلستان جزیزه رنگبار را که در نزدیکی کرانه باختری آفریقا قرار دارد به تصرف خود درآورد و برای پیشبرد بخشی از کارهای فنی در آنجا ، گروهی از پارسیان هند را که در گجرات هندوستان زندگی می کردند استخدام و به آنجا فرستاد و به این ترتیب ۱۵۰ خانواده پارسی نیز در زنگبار ماندگار شدند وهمه ساله جشن ملی نوروز را برپا داشتند.
نیاکان ترکمن عید نوروز را به عنوان سنبل و نماد زندگی دوباره، برکت ، مکنت ، سعادت و رفاه تلقی کرده اند. در ترکمنستان یکم و دوم فروردین مطابق با ۲۱ و ۲۲ ماه مارس هر سال به مناسبت عید نوروز تعطیل رسمی بوده و جشن های مختلف مردمی در سراسر این کشور برپا می شود.
در کشور ترکمنستان، نوروز به نشانه احیاء آداب و رسوم دیرینه است . ترکمن ها آداب خاصی برای نوروز مانند غذاهای خاص نوروز و برپایی بازی ها و مسابقات گوناگون دارند.
عید نوروز در ترکمنستان جشن کشاورزانی است که آذوقه مردم را تامین می کنند و به همین دلیل کشاورزان دامنه های کوه "کپت داغ" و کناره های آمودریا با عظمت خاصی نوروز را جشن می گیرند. پس از استقلال کشور ترکمنستان رییس جمهوری این کشور به منظور احیای رسم دیرین کشورکه از نسل های پیش وجود داشته ، سال نو را نوروزاعلام نمود و امروز عید نوروز به عنوان جشن ملی به رسمیت شناخته شده است.
غذاهاي نوروزي
مردم تركمنستان در این ایام با پختن غذاهای معروف نوروزی مانند نوروزکجه، نوروز بامه، سمنی (سمنو) و اجرای بازی های مختلف توسط جوانان ترکمن حال وهوای دیگری به این جشن و شادی می دهند. درایام نوروز مسابقات مختلفی در ترکمنستان برگزار می شود که می توان به مسابقات اسب دوانی، کشتی، پرش برای گرفتن دستمال از بلندی، و غیره اشاره نمود.