وارستگى و پاكدامنى وحشى
وارستگى و پاكدامنى يكى از خصوصيّات برجسته و بارز شخصيّت و شعر وحشى است. هرگز عشق به غرض آلوده نمىگردد، چشمش به كف پاى كسى سوده نمىگردد، از صحبت و همنشينى با او هيچ كس منحرف نمىگردد و اين همانا از هنرمندى اين شخصيّت بزرگ است. چون پروانه عاشق و حيران عادتش سوختن است، و تا پاك نسوزد دلش آسوده و آرام نمىگردد. با بوالهوسان و مردمان هرزهگرد و لاابالى از پاكدامنى دلبندش سخن مىگويد تا بيهوده به دنبال او نگردند.
هرگز به غرض عشق من آلوده نگردد چشمم به كف پاى كسى سوده نگردد
آلوده نيم چون دگران اين هنرم نيست
كز صحبت من هيچ كس آلوده نگردد
پروانهام و عادت من سوختن خويش
تا پاك نسوزم دلم آسوده نگردد
با بوالهوس از پاكى دامان تو گفتم
تا باز به دنبال تو بيهوده نگردد
*ديوان: 81
باورش مىآيد از من دعوى وارستگى
خود نمىداند كه چون آورده در دامم هنوز
*ديوان: 97