گرفتن مضمون شعر از ديگر شاعران در منظومه خلدبرين

*(حافظ)

اين همه غم از پى عالم مخور

محنت عالم گذرد غم مخور

ديوان: 402

حافظ:

«دمى با غم به سر بردن جهان يك سر نمى‏ارزد

به مى بفروش دلق ما كزين بهتر نمى‏ارزد»

*(حافظ)

«هيچ به از يار وفادار نيست

آنكه وفا نيست در او يار نيست

ديوان: 402

«يار، يار است اگر يار وفادر بود

يار چون نيست وفادار كجا يار بود»

*

كارِ گرانى چو فتد پيش كس

رفع شود از مدد يار و بس

ديوان: 402

«دوست آن باشد كه گيرد دست دوست

در پريشان حالى و درماندگى»

*(سعدى)

گر به لباست بود اين برترى

اين كه نباشد به چه فخرآورى

ديوان: 405

«تن آدمى شريف است به جان آدميّت

نه همين لباس زيباست نشان آدميّت»

*(سعدى)

لاف ز بالاى پدر مى‏كنى

خود بنما تا چه هنر مى‏كنى

ديوان: 407

«گيرم پدر تو بود فاضل

از فضل پدر تو را چه حاصل؟»

*(سعدى)

نيست ز رنج حسد اميد زيست

واى به جان تو علاج تو چيست؟

ديوان: 412

«توانم آنكه نيازارم اندرون كسى

حسود را چه كنم كو ز خود به رنج در است»

*(سعدى)

هر كه در اين مزرعه شد دانه كار

آرد از آن دانه همان دانه بار

ديوان: 413

«من اگر نيكم اگر بد تو برو خود را باش

هر كسى آن دِرَوَد عاقبت كار كه كشت»

*حافظ انجوى: 38

هر كه بدى كرد بجز بد نديد

كرد كه يك بد كه عوض صد نديد

ديوان: 413

«اين جهان كوه است و فعل ماندا

سوى ما آيد نداها را صدا»

*(مثنوى مولوى)