هو الودود
چنان پر شد فضای سینه از دوست که فکر خویش گم شد از ضمیرم
به نام او که فرمان ها روان و حال ها بر نظام، از نام اوست. بس قفل ها که به این نام از دل ها برداشته، بس رقم های محبت که به این نام در سینه ها نگاشته، بس بیگانگان که به وی آشنا گشته، بس غافلان که به وی هشیار شده، بس مشتاقان که به این نام دوست را یافته است.
گفت از دوست چه دیدی که چنین مسروری؟ گفتم از دوست همین بس که زما یاد کند
دوست و همکار باوفایم
از اینکه در پرتوی عنایات حضرت حق با روشن رایی و وفاداری و در کمال مودت و شفقت نقش سازنده ای در ارتقای شغلی این جانب داشته اید، سپاسگزاری نموده؛ امیدوارم همواره مظهر لطف و صفا بوده و چون خورشیدی رخشان و درخشان روشنی بخش حریم مهرورزی دوستان و همگنان باشید.
نروم از برت ای یار بر یار دگر که نیابم چو تویی دلبر و دلدار دگر
نبود غیر توام هیچ نظر با دگری که نیابم چو تویی یار وفا دار دگر
