چگونه و با چه بیانی از غایبین و فوت شدگان در یک جشنواره یاد کنیم؟

 

 

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل // می بینمت عیان و دعا می فرستمت

 

 

باده و مطرب و گل جمله مهیاست، ولی عیش بی یار مُهنا نشود، یار کجاست؟

 

 

از آستان پیر مغان سر چرا کشیم دولت درین سرا و گشایش در آن در است

 

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست همچنانش در میان جان شیرین منزلست

 

 

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

 

 

 

نروی ز دیده و دل که تو آیت وفایی که ز مکتب تو با هم همه خواند ایم وفا را

 

 

بلبان از روی گل مستند و ما از روی دوست دیگران از ساغر و ساقی و ما از یاد دوست

 

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید

آرزومند رخ شاه چو ماهم حافظ همتی تا به سلامت ز درم بازآید

 

 

 

با امید وصل از درد جدایی باک نیست کاروان صبح آید از قفای نیمشب

 

 

تو آن نئی که چو غایب شوی ز دل بروی تفاوتی نکند قرب دل به بعد مکان

 

 

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

 

 

 

 

 

 

 

در راه عشقْ مرحله‌ی قرب و بعد نیست می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

 

 

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت/ جانم بسوختیّ و به جان دوست دارمت

 

گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم بعد منزل نبود در سفر روحانی

 

در دلی هرچند دوری از نظر خرم آنروزی که بازآیی ز در

 

با تو ما را خوشترین دیدار باد هرکجا هستی خدایت یار باد

 

 

این مجموعه در دست ساخت است . از صبر و شکیبایی شما سپاسگزاریم.

 

---

باز نشر مطالب این مجموعه تحت هر عنوانی مجاز نمی باشد. شما برای استفاده از این مطلب خارج از محیط سایت باید مقاله را خریداری نمایید.

تمام حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به شرکت بانوی سخن پارس می باشد .

---

 

ابزار وبمستر